ضمیر ناخوداگاه چیست؟

ضمیر ناخوداگاه چیست؟, ضمیر ناخوداگاه چیست؟, ضمیر ناخوداگاه چیست؟, ضمیر ناخوداگاه چیست؟, ضمیر ناخوداگاه چیست؟, ضمیر ناخوداگاه چیست؟, ضمیر ناخوداگاه چیست؟, ضمیر ناخوداگاه چیست؟,

ضمیر ناخوداگاه چیست؟

هر فردی دارای دو نوع آگاهی کاملا متمایز و مشخص نسبت به یکدیگر است که یکی از آنها ضمی آگاه می باشد که دانسته های افراد را در بر می گیرد , دیگری ضمیر ناخودآگاه , یعنی حقایقی که پس از مدتی از خاطرات اشخاص به طور ظاهری محو می گردند و به دست فراموشی سپرده می شوند و به آن انتقال می یابند.

ضمیر آگاه یا شناخته شده های فکری , مربوط به دانستنی های زمان حیات افراد می شود و آنچه را که عموم از علوم می شناسند و در هر زمانی بیاد دارند , در این ضمیر جای دارند و فضای داخلی آن را اشغال می کنند و هر کس روزانه برای ادامه حیات مادی , معنوی , علمی , هنری و … از وجود این ضمیر استفاده می کند و با یادآوری فوری مطالب , تمام اعمال و حرکات و افعال زندگی خود را انجام می دهد , به طوری که هیچ احساس کمبودی از نظر خواست های عقلی به او دست نمی دهد و زندگانی عادی و روزمره خود را می گذراند.

ضمیر ناخودآگاه به صورت گنجینه و یا مغز کامپیوتری است که تمام آگاهی های زمان گذشته را به صورت طبقه بندی شده و اهمیت آن , در خود جمع آوری می کند و آنها را به حالت ثبت شده و زنده در خویش نگاه می دارد و محفوظات این ضمیر , به صورت مستقیم , بکارهای روزمره افراد ربطی ندارد مگر این که کسی به دلایلی بخواهد از وجود خاطرات گذشته و بایگانی شده خود به نحوی استفاده کند یا تحت تاثیر وجود آنها بصورت بروز عقده های مختلف قرار گیرد.

درد و ناراحتی های روحی و روانی و جسمی که افراد را در زمان حیات به نحوی آزار می دهند , معمولا از دو منبع اصلی سرچشمه می گیرند که مرکز این ناراحتی ها مربوط به جسم مادی یا خارج از آن است. اگر برخی از ناراحتی های جسمی , کاملا شناخته شوند و دارای موضع درد و بیماری مشخصی نیز باشند , بیشتر آنها دارای ریشه و یا منبع مادی هستند که در اصل بخود جسم افراد مربوط می شوند و برای مداوای آنها می بایست به پزشک های مختلف مراجعه کرد.

ضمیر ناخوداگاه چیست؟, ضمیر ناخوداگاه چیست؟, ضمیر ناخوداگاه چیست؟, ضمیر ناخوداگاه چیست؟, ضمیر ناخوداگاه چیست؟,

چنانچه این ناراحتی ها , دارای ریشه مادی و جسمی نباشند , ولی اثرات آن , جسم و روان را آزار دهند , از قدرت های روحی بخصوصی به وجود می آیند که علت بروز آنها مربوط به ضمیر ناخودآگاه است و درمان آن نیز از همین طریق میسر می باشد , یعنی در چنین مراحلی , ضمیر ناخودآگاه هر فردی نقش پزشک معالج را برای درمان بیماری های وی که علت بروز آن خارج از وجود جسم مادی است را عهده دار می شود.

زمانی که فردی به دلیل ناراحتی های خارج از جسم مادی , به پزشک عمومی یا روان درمان مراجعه می کند . اگر این پزشک بتواند با استفاده از قدرت های روحی , از بیمار اطلاعاتی کسب نماید و از ضمیر ناخودآگاه وی , علت بیماری و چگونگی به وجود آمدن آن را جویا شود , به مراتب سریع تر می تواند در مورد مداوا و درمان بیمار خود اقدام کند و او را از آن ناراحتی جسمی و روحی نجات دهد.

زمانی که پزشکی توانست بیمار خود را به خواب مصنوعی ببرد و با ضمیر ناخودآگاه وی تماس برقرار نماید , آنگاه به سادگی قادر است تمام سئوالات مربوط به آن بیماری یا ناراحتی و حتی در برخی از مواقع روش درمان آن را , از ضمیر ناخودآگاه خود بیمار جویا شود. آنگاه مسلما به مراتب آسانتر می تواند آن مریض یا ناراحتی را مداوا کند.

توسط علم و شناختهای روحی می توان به تمام بحران های عاطفی و اجتماعی و یا انگیزه های محیطی که در این ضمیر از گذشته بجا مانده اند , دست یافت و آنها را مجددا شناسایی کرد و پس از کسب معلومات و شناخت های کافی از حالات گذشته افراد , می توان آنها را مداوا نمود .

توسط روش های روان درمانی یا روانکاوی , اکثر بیماری های خارج از عضو مادی (روحی و روانی ) قابل معالجه هستند و به وسیله این روش ها است که می توان تمام ناراحتی های روحی و عادات زشت و ناپسند را که در برخی از افراد وجود دارند , از بین برد , زیرا در این شرایط , اطلاعات کافی ای که در ضمیر ناخودآگاه , در جهت مثبت با نیروی آگاه و علت بروز ناراحتی های موجود به دست آمده اند , با یکدیگر همگام می شوند و پس از اندک مدتی ( از یک لحظه تا چند ماه به طول خواهد انجامید ) اثرات و حالات ناراحت کننده ای که در اثر فشار حالت های برونی بر درونی وارد شده بودند , بتدریج از بین می روند و رفته رفته کلیه عوامل و آثار آن ناراحتی ها از ضمیر ناخودآگاه پاک می شوند و در نتیجه تمام آن خاطرات ناراحت کننده , به ضمیر آگاه انتقال یافته و در مقابل عمل مستقیم عقل قرار می گیرند و عقل هم برای بهبود آن , راه حل مناسبی را می اندیشد که در نتیجه بیماری و درد و رنج شخص به آهستگی از میان می رود و سلامت و نشاط جایگزین حالت های قبلی وی می شود و بیمار بهبود می یابد.

ضمیر ناخودآگاه را نمی توانیم به سادگی در وجود خود بیابیم و آن را بشناسیم , زیرا که این ضمیر در زندگانی افراد , فاقد اثرات ظاهری است و معمولا می بایست آن را توسط ادراک و شعور و فهم که در ذات نهان هر فرد سالمی قرار دارد , جستجو کرد و وجود آن را شناخت . زیرا افرادی که از روی شعور وشناخت های مختلف توانسته اند نیروهای درونی خود را تقویت کنند و در نتیجه بر قسمتی از ضمیر ناخودآگاه خویش مسلط شوند , معمولا جزو کسانی هستند که در اثر مرور زمان , یا تمرینات القایی و به طور دائم و مستمر , لغات و جملات و آگاهی های مثبت و درست و سالمی را , روانه ضمیر آگاه خود کرده و پس از مدتی هم به طور اتوماتیک , تمام آنها را به ضمیر ناخودآگاه خویش انتقال داده اند که در نتیجه کلیه محفظه بایگانی های پرونده ضمیر ناخودآگاه را با اعمال خیر وثواب و درست و منطقی خویش پر کرده و جای خالی برای شرارت و بدی ها باقی نگذارده اند.

دستیابی به ضمیر ناخودآگاه کار ساده ای نیست , ولی اگر کسی خواسته باشد از قدرت و وجود ان آگاهی یابد , کار مشکلی نیز نخواهد بود . برای اطلاع از چگونگی موجود بودن این ضمیر در ذات وجودی , هر کس می تواند ضمیر ناخودآگاه را در خود بیابد و آن را بشناسد , زیرا این ضمیر , در گذران زندگی و هر چند مدت یک بار , وجود خود را به گونه ای خاص ثابت می کند . یکی از این حالت ها , زمانی است که افراد بدون هیچ دلیل منطقی یا محیطی , دچار نوعی گرفتگی روحی می گردند و احساس پریشانی بدون علت یا انگیزه ای تحمل هیچ کار یا فردی را ندارند. در چنین مواقعی , ضمیر ناخودآگاه , وجود قسمتی از بایگانی و اندوته های خود را بروز می دهد و فرد بدون شناخت و آگاهی از این حالت خویش , با نیروی درونی خود در ستیز می شود , زیرا یکی از ناراحتی های بایگانی شده در این ضمیر بدون اطلاع و خواست فرد , به دلیل مشاهدات عینی اتفاق یا رویدادی مشابه حالتی از گذشته , در ضمیر آگاه وی ظهور کرده است و به صورت نوعی ناراحتی از نگرانی و عقده های گذشته در این حالت شخص خود نمایی نموده و باعث بروز این حالت جدید در شخص گردیده است که او احساس ناراحتی و اندوه بی دلیل در وجود خود می نماید و گاهی نیز امکان دارد که شخص بر خلاف حالت فوق , بدون هیچ دلیلی در حالت شعف و خوشی قرار گیرد و با هر حرفی از ته دل بخندد و شاد باشد . به وجود آمدن این حالت ها در افراد نیز یکی دیگر از شگفتی های ضمیر ناخودآگاه می باشد که مطالب و اتفاقات خوش گذشته در اثر بروز حالت های مشایهی به گونه ای بر ضمیر آگاه شخص اثر گذارده و او را دگرگون ساخته است و تا مرز آگاهی پیس آمده است.

کسانی که در زندگی روزمره خود همیشه خوبی ها و محسنات هر پدیده ای را در نظر می گیرند و معمولا از بدی های آن می گذرند , وجود همین خوشبینی ها باعث می شود که اثرات مثبت آن پس از زمانی در ضمیر ناخودآگاه افراد جای گیرند و در برخی از مواقع , حالت های شعف و خوشی بدون دلیل به آنها روی آورد , به طوری که خود شخص از دلیل پیدایش چنین حالتی بی خبر و ناآگاه است.

گروه زیادی از افراد در جوامع مختلف مشاهده می نمائیم که با وجود داشتن زندگی محقر و مختصر , همیشه شادی و خنده و شادابی , از سر و روی آنها می بارد و غم زندگی و ناراحتی های اجتماع را آنچنان به دل راه نمی دهند . با مشاهده چنین حالت ها در برخی از افراد , متوجه خوش بینی های وی می شویم . هر فردی که آگاهی کافی از قدرت ذاتی خویش داشته و به خود شناسی نیز رسیده باشد , به سادگی می تواند به وضعیت و حالت ضمیر ناخودآگاه خود پی ببرد و ذات وجودی خویش را بهتر بشناسد و در زندگی از آن بهره مند شود.

حقایق زیادی در زندگی هر فردی وجود دارند که در زمان معین و مشخص و بدون خواست کسی , آنها به طوری ناگهانی و غیر ارادی رخ می دهند . حال این اتفاق و حادثه چه خوب و زیبا یا مخرب و خانمان برانداز باشد , متاسفانه در این شرایط کسی را یارای مقاومت و جلوگیری از آن نیست و آنچه مسلم است , حیات هر فردی تا زمان معینی ادامه دارد و اتفاقی که از طرف نیروهای نهان و قدرت های مافوق درک بشر در زندگانی رخ می دهند , نباید باعث آن گردد و حیات اشخاص می بایست به نحو جدیدی مسیر ادامه تکامل زندگانی خود را بپیماید , زیرا توقف حیات ظاهری هر موجودی , در دستان پر قدرت خداوند می باشو و خواست او است که می بینیم برخی از تحولات در مسیر زندگانی افراد رخ می دهند و تمام اتفاقاتی را که بدون خواست فرد از سوی قدرت های مافوق به وقوع می پیوندند , باید از جان و دل پذیرفت و از وجود آن بسیار خرسند بود . مگر به دلیل عدم آگاهی در مقابل این رویدادها , اعمالی را انجام دهیم که به گونه ای موجب آزار و ناراحتی خود و دیگران گردد/

وقتی از ضمیر ناخودآگاه و قدرت های بازسازی آن بحث می کنیم , نیازی به کمک گیری از جسم مادی نداریم , زیرا این قدرت های اداره کننده حیات جسم مادی , در اصل این دو عنصر هستند و کسی نباید قدرت های روحی وجسم اثیری خود را دست کم بگیرد و به آنها توجهی ننماید و تنها به فکر جسم مادی خویش باشد چون در غیر این صورت , چنین تصور خواهد کرد که تمام نیرو و قدرت های وجودی افراد , در جسم مادی آنها متمرکز است و عامل دیگری در به وجود آوردن این نظم جسمی دخالت ندارد . قدرت اصلی بشر در شناخت روح و تن پوش و جسم است و زمانی که قدرت این سه عنصر در یک سو به حرکت در آیند آنگاه افراد قادر خواهند بود هر مشکلی را از سر راه خود بردارند و حقایق و واقعیاتی را درک نمایند که تاثیرات بسیاری در زندگانی آآنها از خود بجای خواهند گذارد.